Kleczanów słynie przede wszystkim z rozwiniętego sadownictwa - głównie upraw jabłek. Miejscowość ma jednak swoją "drugą stronę" - historyczną. Otóż Kleczanów jest jedną z najstarszych miejscowości w regionie o czym świadczą zarówno udokumentowane źródła w postaci odkrytych w pobliskim lesie kurhanów a także niepodparte dowodami miejscowe przekazy i opowieści.

Jan Długosz podaje, że miejscowa parafia została założona już w 990 roku. Miejscowe przekazy mówią o tym, iż legendarnym założycielem osady był niejaki Klik, który przyjął chrzest w 884 roku. Informacje te nie mają jednak historycznego potwierdzenia.

Początki osady na terenie dzisiejszego Kleczanowa należy datować na okres przedpiastowski. Otóż w latach 90-tych na terenie miejscowego lasku usytuowanego tuż przy głównej szosie archeolodzy natrafili na cmentarzysko datowane na VIII-X wiek, składające się z 37 kurhanów ciałopalnych. Podobno do czasu odkrycia przez naukowców, lokalni mieszkańcy nie wiedzieli o istnieniu tak interesujących obiektów na terenie ich miejscowości. Wprawdzie wiele osób mówiło o "górkach" w pobliskim lesie, ale nikt nie wiązał tego z pochówkami sprzed 1 000 lat. Wewnątrz kurhanów odkryto liczne nadpalone kości, fragmenty węgli drzewnych co jest niezbitym dowodem na istnienie w miejscu tym licznych pochówków pogańskich. Dziś o tym odkryciu informuje stojąca przy głównej szosie tablica. Wszystkich zainteresowanych bardziej szczegółowym poznaniem tematu kleczanowskich kurhanów odsyłam do publikacji profesora Andrzeja Buko "Kleczanów. Badania rozpoznawcze 1989-1992" (Warszawa 1997).

Innym interesującym znaleziskiem świadczącym o wielowiekowym osadnictwie na terenie Kleczanowa jest odkrycie i zidentyfikowanie w pobliżu miejscowego kościoła parafialnego fragmentów osady oraz pochówków szkieletowych datowanych na IX wiek.

W pierwszych wiekach państwowości polskiej miejscowa osada bardzo dynamicznie się rozwijała. Mówi się nawet, że na przełomie IX/X wieku mogła być ona większa od osady położonej na terenie dzisiejszego Sandomierza. Najazdy tatarskie na Ziemię Sandomierską nie oszczędziły również Kleczanowa. W roku 1240 i 1287 roku prawdopodobnie spalono osadę i wymordowano znaczą liczbę mieszkańców. Na przełomie XIII i XIV wieku odbudowano wieś.

Do Kleczanowa warto przyjechać, przede wszystkim dlatego aby zwiedzić miejscowy drewniany kościółek p.w. św. Katarzyny i św. Stanisława. Znajduje się on na Szlaku Architektury Drewnianej województwa świętokrzyskiego.

Ufundowany on został przez norbertanki w 1690 roku. Przez wieki był kilkukrotnie remontowany i przebudowywany. W 1775 roku obok niego dobudowano drewnianą dzwonnicę. Z tych lat pochodzi również większość dzisiejszego, barokowego wystroju samej świątyni w tym datowany na 1782 rok rokokowy ołtarz z obrazem św. Stanisława wskrzeszającego Piotrawina, rzeźbami św. Floriana i Rocha po bokach oraz rzeźbą św. Katarzyny na szczycie. Będąc wewnątrz świątyni warto zwrócić również uwagę na znajdujące się na suficie niezwykle interesujące polichromie oraz drewniany chór.

Kleczanów to bardzo aktywna miejscowość gdzie działa koło Związku Młodzieży Wiejskiej, którego początki w Kleczanowie wywodzą się z nieformalnej, lokalnej grupy działania Głos Młodzieży Kleczanowskiej. Lokalna młodzież bardzo aktywnie działa realizując liczne projekty, biorąc udział w wielu szkoleniach. Dzięki licznie organizowanym imprezom, na które zapraszany był jako gość m.in marszałek województwa świętokrzyskiego A. Jarubas, stworzyła się niezwykle silnie związana i mocna lokalna społeczność. Niebawem napiszę więcej o "kleczanowskich aktywistach", bo ich działanie i zaangażowanie jest naprawdę warte uwagi. Tymczasem zapraszam na prowadzoną przez nich stronę www.kleczanow.pl