Jestem świeżo po lekturze książki "Wilczyckie wspomnienia" autorstwa Zofii Malanowskiej urodzonej w 1915 roku w Wilczycach, córki Kazimierza Świeżyńskiego i Kazimiery z Cichowskich, którzy byli właścicielami majątku w Wilczycach. Jest to pełna ciepła opowieść autobiograficzna o dzieciństwie i latach młodości spędzonych na ziemi sandomierskiej, będąca obrazem życia ziemiańskiego naszego regionu. Szczerze i serdecznie polecam tę książkę.

O książce: Opowieść o dzieciństwie i młodości w szlacheckim gnieździe - Wilczycach, osadzona w klimacie historycznym i kulturalnym Ziemi Sandomierskiej. Dzieje rodzinne, losy rodziców, Kazimiery z Cichowskich i Kazimierza Świeżyńskich, rodzeństwa, echa dawnych wydarzeń: powstania styczniowego, Wielkiej Wojny. Sugestywny portret ziemiańskiego świata, wiernego formom swego życia. Także sztambuch dawnych widoków, barw, zapachów - urody sandomierskiej ziemi. Kolejne świadectwo powojennej zagłady ziemiańskiego świata i trudu rozpoczynania życia od nowa przez "wysadzonych z siodła". Szczególne miejsce we wspomnieniach zajmuje postać ciotecznego brata Autorki, Jerzego Wolffa, wybitnego malarza, krytyka sztuki, kapłana przez lata związanego z Laskami; "ojca chrzestnego" udanej przygody artystycznej, jaką Zofia Malanowska podjęła w dojrzałych latach swego życia: twórczości w zakresie haftu artystycznego, prezentowanej na wielu wystawach, również na kartach tej książki.

Zofia Malanowska z domu Świeżyńska urodziła się w 1915 roku we wsi Wilczyce koło Sandomierza. W jej rodzinie żywe były zainteresowania plastyczne. Starsza siostra, Wanda Schinzlowa, ukończyła ASP w Warszawie, a jej ciotecznym bratem był znany malarz i krytyk sztuki Jerzy Wolff. Ona sama od wczesnego dzieciństwa wykazywała zainteresowania artystyczne, co nie znalazło jednak wyrazu w formalnych studiach.

Ukończyła Gimnazjum SS. Niepokalanek w Nowym Sączu i w 1936 roku wyszła za mąż. Mąż jej poległ w 1940 roku w Wojsku Polskim we Francji. Ona sama, wraz z dwojgiem dzieci, spędziła okres okupacji u swoich rodziców w Wilczycach. Przebywał tam również i intensywnie pracował Jerzy Wolff. Pod jego kierunkiem zaczęła systematycznie malować, głównie akwarele i gwasze. Wszystkie jej prace uległy zniszczeniu w czasie działań wojennych w 1944 r.

Po wojnie, Zofia Malanowska zamieszkała w Sandomierzu. Praca zawodowa w charakterze księgowej i konieczność zajęcia się dziećmi nie pozostawiały miejsca na rozwijanie zainteresowań artystycznych. Od czasu do czasu malowała niewielkie akwarelki, o które zupełnie nie dbała i które w większości zaginęły.

W latach 70-tych, gdy mieszkała już w Warszawie, zainteresowała się tkactwem, by wreszcie odnaleźć swój oryginalny wyraz artystyczny w haftach. „Maluje igłą” małe obrazki, których wykonanie wymaga żmudnej pracy rzemieślniczej i subtelnego doboru kolorów.